رباعی شماره‌ی ۱۶۹


خوش زی و رها ز غصه و ماتم باش
بر زخم دل شکسته‌ای مرهم باش‎

وارسته ز ترس دوزخ و میل بهشت
شیطان و فرشته را بنه، آدم باش


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید