رباعی شماره‌ی ۵۴


گر دهر به آدمی وفایی می‌داشت
دانی که به عالم چه جفایی می‌داشت؟

مردم همه زار و خسته از چرخ زمان
دنیا نه طراوت، نه صفایی می‌داشت


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید