رباعی شماره‌ی ۲۹۱


پرسید به خنده زاهدی پاک وجود
کز خلق پشه بر چه کسی فایده بود‎

گفتم که ز من هم پشه ای می پرسد
کز بودن آن کو نخورد باده چه سود


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید