رباعی شماره‌ی ۲۴۴


همراه و رفیق هر زمانم بودی
آرام دل و قرار جانم بودی‎

گم گشته شدم چو از کنارم رفتی
من را چه نشان، که خود نشانم بودی

(با صدای م. صادقی)

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید