رباعی شماره‌ی ۱۱۹


آن کو به گمان خود گرفتار بُود
با عذر و بهانه، غافل از یار بُود‎

آنجا به خطا رود که می‌اندیشد
دلدار در این زمانه بسیار بُود


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید