رباعی شماره‌ی ۷۴


خورشید که روز و شب به دنیا سوزد
بخشندگی و سخا به ما آموزد

می‌سوزد و زآتشش برآرد تاکی
تا با می آن محفل ما افروزد


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید