رباعی شماره‌ی ۲۹۴


آمد پشه‌ای بر سر خاکم به مزار
گفتا که کجا شدی تو ای دلبر و یار‎

بی باده به انتظار مستی همه شب
ماندم به نظاره با چنین حال خمار


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید