رباعی شماره‌ی ۲۴۷


یک لحظه اگر بجای من می‌بودی
خود شاهد رنج جان و تن می‌بودی‎

از مهر فلک دگر دمی دم نزدی
وز ظلم زمانه صد سخن می‌بودی


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید