رباعی شماره‌ی ۱۷۵


یک دم مشو از سرور و شادی غافل
از غصه و غم تو را چه گردد حاصل‎

برگیر پیاله را و دم را دریاب
تا عمر تو بیش از این نگردد زایل


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید