رباعی شماره‌ی ۲۹۵


شب بود و ز باده خورده بودم بسیار
در خواب شدم میان دشتی به بهار‎

ناخوانده به سویم پشه آمد به هزار
هر یک به امید باده با حال خمار


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید