رباعی شماره‌ی ۱۲۶


یاری که ز عشق او دلم لرزان بود
همواره ز عشق خام من نالان بود‎

در محضر او به عاشقی پخته شدم
افسوس ولی بهای آن هجران بود


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید