رباعی شماره‌ی ۲۷۳


بشنو ز هزار کوزه، پند و سخنی
در خاک شوی، نباشدت جز کفنی‎

خوش زی، که تو را به دیده برهم زدنی
بینند دگر نمانده جان در بدنی


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید