رباعی شماره‌ی ۲۰۶


بی باده‌ی تو اسیر غمها گردیم
از درد نهان، به دیده دریا گردیم‎

پیمانه‌ی ما ز باده پر کن، ساقی!
تا بی خبر از ملال دنیا گردیم


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید