رباعی شماره‌ی ۲۳۸


گر با دگران سخن به تندی گفتی
آسودگی خیالشان آشفتی‎

تردید مکن که می‌رسد یک روزی
شرمنده به دست و پایشان می‌افتی


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید