رباعی شماره‌ی ۴۰


باکم نبود ز تاول و پینه‌ی دست
از کار شوم چو خسته، گردم سرمست

خرسند شوم چنین به امرار و معاش
حاصل چو بود چنانکه شایسته‌ام است


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید