رباعی شماره‌ی ۱۱۳


عمریست به گوش من حکایت بکنند
دین آر، تو را مگر عنایت بکنند‎

جز ننگ برای من چه دارد آن دین
جمعی چو به نام آن جنایت بکنند


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید