رباعی شماره‌ی ۱۹۰


چندی ته برکه‌ای به زندان بودم
چندی به هوا چو ابر و باران بودم‎

چندی به مثال برف و یخ آب شدم
دیگر پس از آن چو چشمه جوشان بودم


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید