رباعی شماره‌ی ۲۵۵


پرسید به میخانه، کسی از پیری
بیمت نبود دمی دگر می‌میری؟‎

گفتا که حیات و مرگ ما نیست مگر
در بند و رها شدن ز یک زنجیری


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید