رباعی شماره‌ی ۷۲


آن یار که غمزه‌اش مرا افسون کرد
در وادی بی‌کسی مرا مدفون کرد

آمد و به عشوه از مزارم بگذشت
در خاک دوباره قلب من را خون کرد


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید