رباعی شماره‌ی ۱۹۹


ای یار که هر کجا تو را می‌بینم
وز باغ رخت به بوسه گل می‌چینم‎

رخساره نهان مکن، که سوی رخ تو
افتاده به سجده، قبله باشد اینم


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید