رباعی شماره‌ی ۲۳۷


با کوزه‌گر دهر که دادم هستی
گفتم که چرا کوزه‌ی من بشکستی‎

گفتا که اگر نمی‌شکستم آنرا
تو خود به شکستنش کمر می‌بستی


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید