رباعی شماره‌ی ۲۶۷


گفتم که دمادم به دلم هست غمی
این شیخ به مستان نکند رحم دمی‎

گفتا که چه غم، که می‌دمد صبحدمی
کو دم نزند، چو خفته اندر عدمی

(با صدای م. صادقی)

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید