رباعی شماره‌ی ۲۴۹


گیرم که خرد بسان لقمان داری
اندام چنان رستم دستان داری‎

خوش باش، ولی به زخم دلسوخته‌ای
مرهم بگذار اگر که وجدان داری


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید