رباعی شماره‌ی ۲۷۸


این شام سیاه و انتظارم به مهی
این حال تباه و دیده‌ام سوی رهی‎

آن یار به دل نشسته‌ی رفته به راه
این غرق گناه و روزگار سیهی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید