رباعی شماره‌ی ۳۰۰


آمد سحری به سوی من از طاقی
با حال خماری پشه‌ی مشتاقی‎

گفتا که تمام شب به خود می‌گفتم
بی‌تاب شدم، کجاست پس این ساقی


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید