رباعی شماره‌ی ۲۱۷


ما را نبود غمی ز عمر گذران
وز بهر خدا و دین که باشد نگران‎

با ترس ولی به روز و شب می‌پرسیم
از خود که چه‌ها نکرده‌ایم با دگران


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید