رباعی شماره‌ی ۲۴۶


بر غصه و غم اگر که پایان بودی
دنیا ارمی برای انسان بودی‎

لیکن به ملال آمده هر کس ز خوشی
پیدا نشدی کسی که خندان بودی


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید