رباعی شماره‌ی ۲۱۵


ما کوچ نشینیم و به دنیا گردان
عمری پی یک لقمه‌ی نان سرگردان‎

هیهات اگر خبر ندارند هنوز
از حال دل غمین ما، بی‌دردان


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید