رباعی شماره‌ی ۲۹۷


یک شیخ به تازیانه زد بر پشتم
آمد پشه‌ای نشست بر انگشتم‎

گفتا که اگر به نیش من زهری بود
او را به تقاص کار خود می‌کشتم


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید