رباعی شماره‌ی ۳۱


این خاک که آرمیده در گلدان است
خال لب و چشم و گوش صد جانان است

معشوقه گزین چو گل و اندیشه مکن
کاین خاک به عمر هر گلی پایان است


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید