رباعی شماره‌ی ۲۸۵


صبح آمد و تار و پود شب را بشکافت
دیدم پشه‌ای به سوی خورشید شتافت‎

گفتم به کجا چنین شتابان، گفتا
پابوس همانکه شعله بر تاک بتافت


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید