رباعی شماره‌ی ۳۲۲


صد دانه‌ی خفته در میان ظلمات
بالنده شدند و سبز چندی چو نبات‎

پژمرده شدند و زرد آخر به موات
این بود تمام قصّه‌ی ما به حیات

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید