رباعی شماره‌ی ۵۶۴


رفتم پی می به محفل هر روزه‌
دیدم که یکی خورده شراب از کوزه‌‎

می‌گفت به زیر لب که این باده و خاک
ای کاش به هر جا بشود آموزه‌

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید