رباعی شماره‌ی ۵۹۰


ای آنکه به سوگ رفتگان گریانی
تا چند اسیر اشک و غم می‌مانی‎

دریاب که خود دمی دگر ز آنانی
کاندر بدنت نمانده دیگر جانی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید