رباعی شماره‌ی ۴۸۶


ای کاش به زندگی چو حیوان بودم
آزاد ز هر گمان و ایمان بودم‎

عمرم پی جفت و خوردنی گر می‌رفت
به زانکه چنین همیشه حیران بودم

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید