رباعی شماره‌ی ۴۷۳


یک تخته‌ی سنگ بود بر روی بلال
از آن علما همیشه در سوگ و ملال‎

لیکن عجبا که تحت عنوان ضلال
خود زجر و شکنجه را نمودند حلال

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید