رباعی شماره‌ی ۳۹۵


جمعی به زمانه جنگ می‌افروزند
جمع دگری به شعله‌اش می‌سوزند‎

یک جمع دگر میان آن آتش و خون
صد کیسه‌ی زر برای خود می‌دوزند

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید