رباعی شماره‌ی ۳۴۰


افسوس! اجل رسید و پیمانه شکست
ناخواسته بند جان از این خانه گسست‎

من مانده‌ام و حسرت یک جرعه شراب
تاریکی گور و خاک ویرانه به دست

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید