رباعی شماره‌ی ۴۵۲


رخساره چو ماه و پیکری همچو بلور
زلفی چو زر و طلا درخشنده به نور‎

از دیده نهان کند به این وعده که حور
شاید بدهد به خاک ما در ته گور

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید