رباعی شماره‌ی ۵۳۷


جز شادی و دلخوشی دمی پیشه مکن
سرمست به غیر باده اندیشه مکن‎

مرگست چو سیل و زندگی همچو گیاه
در سست زمین این جهان ریشه مکن

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید