رباعی شماره‌ی ۳۲۹


تیغیست دو لب که نام آن امّید است
سازنده و سوزنده چنان خورشید است‎

نیکوست چو تکیه بر حقیقت بزند
شرّست اگر که پایه‌اش تردید است

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید