رباعی شماره‌ی ۴۳۳


آینده سیاه و تیره همچون شب تار
جمعی پی انتقام و جمعی به فرار‎

ای مرگ بیا! که باشد امّید به تو
کز من نبود به صحنه جز گرد و غبار

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید