رباعی شماره‌ی ۵۸۹


ای آنکه به گوش ما اذان می‌خوانی
خود را به بهشت جاودان می‌دانی‎

با شور و شعف سخن از آن می‌رانی
خود بهر چه پس در این جهان می‌مانی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید