رباعی شماره‌ی ۵۶۲


باشد چه غمی ز دست و بالی بسته
از کار مدام و جسم و جانی خسته‎

از پینه‌ی دست و قامتی بشکسته
از منّت ناکسان ولی وارسته

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید