رباعی شماره‌ی ۵۲۷


ذهنی پر رمز و راز و تردید و گمان
با یاری دیده‌ای گرفتار زمان‎

همراه دلی چموش و لجباز و جوان
یک دم به خوشی مرا ندادند امان

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید