رباعی شماره‌ی ۴۶۳


پروانه‌ی پرشکسته‌ای سوی چراغ
پر زد که فنا شود بدان شعله‌ی داغ‎

گفتا که ز عشق اگر کسی داشت سراغ
داند که مرا همین بود راه فراغ

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید