رباعی شماره‌ی ۳۶۱


حیف است به آه و ناله دل خون گردد
اندوه، به سوگ و گریه افزون گردد‎

حیف است که آنچه مانده از باقی عمر
بیهوده ز کف به غصّه بیرون گردد

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید