رباعی شماره‌ی ۵۱۰


یک عمر اسیر حرص و آمال شدیم
هر دم پی جاه و ثروت و مال شدیم‎

آنقدر به این دسیسه اغفال شدیم
تا مرگ رسید و در زمین چال شدیم

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید