رباعی شماره‌ی ۳۴۱


برخیز و بنوش و زندگی کن سرمست
کان دم که گذشته، رفت و ناید بر دست‎

حسرت چه خوری که کس از این عالم پست
جز خاک نبرد و جز کفن رخت نبست

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید