رباعی شماره‌ی ۵۳۲


در آمدنم نبود قصدی به میان
از بودن من نماند چیزی به نشان‎

در خاک به رفتنم شدم محو و نهان
گویی که دمی نبودم هرگز به جهان

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید